'Dat gaat mijn pet te boven'
'Ogen en oren te kort'
'Grrrrr...'
Nog niet gelezen? Klik dan hier om te beginnen met lezen.
En toen kwam de koude douche.
In het bericht van beroep van de commissie staat dat mijn beroep gegrond is verklaard.
Er stond in:
1. U heeft recht op een getuigschrift (iets anders dan een diploma); hierop komt dan te staan dat ik bevoegd ben tot instructeur EHBO, alleen voor dove mensen. Ik krijg geen bevoegdheid om les te geven aan anderen.
2. U mag opnieuw examen doen, op kosten van de organisatie.
Punt 1 voelde voor mij als een koude, zeer koude douche! Ik kon bevoegdheid krijgen om alléén aan dove mensen EHBO lessen te gaan geven. Ik was verontwaardigd. Waar sloeg dat nou weer op?
WANT:
Hoe zit het dan met al die horende instructeurs die lesgeven aan doven, met een tolk gebarentaal? Hoe zit het dan met hún beoordelingsvermogen?
Zien ze alle communicatie tussen dove cursisten?
Komen ze dan geen ogen en oren tekort, zoals ik het tekort zou komen??
Waarom krijg ik niet gewoon een diploma zoals alle andere instructeurs?
Mijn studiegenoten, allen horend, mogen lesgeven aan doven. Zij hebben een diploma ontvangen.
Ik kon slechts een getuigschrift krijgen.
Wie dit snapt, mag het mij komen uitleggen, maar ik voelde me zeer gediscrimineerd...
En dan punt 2: Opnieuw examen doen... waarom? Ik heb geen fouten gemaakt! Anders zou ik toch ook geen getuigschrift kunnen krijgen toch?
Het sloeg allemaal NERGENS op!
Inmiddels was het mij duidelijk... ik was weer terug bij af. Je kunt je misschien wel voorstellen dat ik het niet meer zag zitten en wilde opgeven. Ik was 10 maanden verder en had niks bereikt.
Op dat moment besloot ik om voor mijzelf te kiezen en mijn geld terug te vragen.
De belangrijkste reden voor mij was dat ik niet meer wilde. Ik wilde geen EHBO instructeur meer zijn. Ik wilde niet meer met die mensen aan de slag. Ik wilde niet met een organisatie moeten werken die zo bekrompen denkt en discrimineert.
Ik schreef een mail naar de directeur van de organisatie, waarin ik aangaf te stoppen en verzocht hem mijn cursusgeld terug te storten.
De directeur wilde graag nog een gesprek met mij om alles goed af te sluiten.
Ik ging akkoord met dit gesprek en we maakten een afspraak.
Het gesprek liep verkeerd af. Het was de derde koude douche.
De directeur bleek een naar mannetje te zijn, met een ontzettend bekrompen visie op mensen met een beperking.
We hebben een uur of iets langer een zeer moeilijk en vervelend gesprek gehad. Hem werd snel duidelijk dat het niet goed meer kon komen tussen ons (dat was mij helaas allang duidelijk).
Ik kreeg de indruk dat hij niet verwacht had dat ik zo assertief zou zijn. Hij dacht natuurlijk dat ik zo'n dom, doof vrouwtje was. Nu weet hij wel beter, dat was zìjn koude douche.
Na het gesprek was ik er echt klaar mee!
Sommige mensen waren het niet met mij eens, ze vonden dat ik moest door vechten.
Maar ik was het zat en had er geen zin meer in.
Wat ik wel gedaan heb, is de hele casus voorleggen aan een advocaat en gevraagd of hier iets aan gedaan kan worden.
Inmiddels is duidelijk dat deze casus interessant is voor het College voor de Rechten van de Mens.
Dus hoewel ik mijn geld terug heb, en het diploma niet meer hoef....ik wil dat eventueel andere dove mensen die dit diploma willen, wèl een eerlijke kans krijgen.
Ik wil dat er een uitspraak van het College over deze casus komt.
En ik hoop dat de organisatie het flink op hun donder gaat krijgen!
En voor nu....men zegt wel eens: 'waar een deur dicht gaat, gaat een raam open'. En dat geldt voor mij ook, ik focus me nu op heel andere, leuke dingen! Alles komt goed...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten