maandag 12 maart 2018

Het nut van logopedie

Een week of twee geleden ging ik met een groepje vrienden naar de bioscoop in Utrecht om naar de film 'Deaf Child' van Alex en Tobias de Ronde te kijken.
Deze film is echt een aanrader voor iedereen, kijk maar eens naar de trailer: https://vimeo.com/242242376

Die middag was de voorpremière van de film. Nadat de film afgelopen was, vond er een interview plaats met Tobias, de hoofdrolspeler en zijn vader Alex. Het publiek zou dan in de gelegenheid zijn om vragen te stellen.
Het interview was alleraardigst, en de vragen die gesteld werden door de interviewer of vanuit het publiek waren mij niet vreemd.
Eén vraag echter bleef bij mij blijven hangen. Ik vermoed dat de vraagsteller zelf logopediste is. Deze vrouw vroeg namelijk aan Tobias of hij achteraf niet vond dat logopedie toch wel nut heeft gehad voor hem.
In de film namelijk kwam heel duidelijk naar voren dat Gebarentaal (communiceren met je handen en mimiek zonder stem) de meest toegankelijke taal is voor dove mensen, en logopedie kreeg in de film niet echt de schoonheidsprijs)

Deze vraag is mijzelf nooit zo direct gesteld, wel kreeg ik vaak de opmerking te horen: 'wat kun je goed praten, daar zul je wel blij om zijn.'
Als je erover nadenkt, is het best een rare opmerking. Het geeft me altijd het gevoel dat ik als doof persoon 'geslaagd' bent.
Dit gevoel komt voort uit een soort echo in mijn hoofd: als kind op de school voor slechthorenden hoorde ik regelmatig de leerkrachten zeggen dat goed praten heel erg belangrijk is. Dan kon je namelijk communiceren met de mensen in de samenleving.
Maar wat moet zo'n opmerking wel niet betekenen voor al die dove mensen die niet zo mooie stem hebben of niet zo goed verstaanbaar zijn? Zijn zij niet zo 'geslaagd'??? Kunnen ze minder goed meedoen in de samenleving? Kunnen ze niet communiceren met mensen?

Maar daarnaast vind ik de vraag zèlf nog interessanter...
Blijkbaar hebben mensen (lees: logopedisten) er behoefte aan om deze vraag te stellen, om vervolgens een soort van bevestiging te krijgen dat logopedie nuttig is voor dove kinderen/volwassenen?
Voelen ze zich bedreigd? Denken ze misschien zèlf dat logopedie geen nut heeft bij dove mensen? Waarom stellen ze anders die vraag?

Ik heb als kind heel veel logopedie-lessen gehad, van Limburgse logopedisten. Misschien dat in mijn stem daardoor ook de zachte G te horen is. Ik vond de lessen als kind wel leuk, maar ook regelmatig strontvervelend. Je moest dan met je hand voelen aan de keel van de logopedist, of ze zat met haar vingers in je mond (en 1 logopedist rookte, urgh!). Of je moest naar jezelf kijken in de spiegel hoe de mond bewogen moest worden. Wat ik zo verschrikkelijk moeilijk vond waren woordjes met -st-, zoals alstublieft (ik vergat de -s- altijd).
En nu kan ik heel goed spreken. Heel mooi zelfs. De logopedisten zullen waarschijnlijk heel trots zijn op mij en op zichzelf. Het is ze gelukt om een doof kind te laten spreken met een mooie stem, met intonatie....
Maar even terugkomend op die vraag:
'heeft logopedie nut gehad voor MIJ?'

Mijn antwoord:
Nee, het heeft geen nut gehad.
De logopedie-lessen hebben opgeleverd dat iedereen mij kan verstaan en weet wat ik zeg.
Maar 1 probleem: ik versta jullie nog steeds niet....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten